UNUTMA ÖZLE !

Merhaba özlem, nasılsın ?
Beni sorarsan eğer,
Sağ ol
Sayende iyi değilim hiç.
Ama buna da şükür
Değil mi ?
Senden acımasızları da var.
Mesela
Unutmak,
Unutmak istemediğin anıları unutmak,
Unutmak istemediğin kişileri unutmak.
Daha da kötüdür o
Evet, sen daha iyisin ondan
Sağ ol tekrar
Anılarım seninle güzelleşiyor.
Kişiler senin verdiğin güç ile canlanıyor
Yüreğimde,zihnimde...

Kararsızlık

Hani bir laf vardır : en kötü karar kararsızlıktan iyidir.

Ben bunu hep çok düşünmüşümdür hep de saçma gelmiştir .

Neden kötü bir karar daha iyi olsun ki karar verememekten diye  hep saçmalamışımdır.

Yeni yeni anlıyorum lafın ne kadar doğru olduğunu

Yeni yeni hazmediyorum.

Peki nereden mi dank etti kafama da anladım lafın derin manasını ?

Yıllarca yaşadığım kabuslardan, sancılardan

Hep geç kalmış olmaktan

Yetmez mi ?

Anı yaşayamamaktan daha doğrusu o anı hep geriden takip etmekten

İpi hep ucundan yakalamaktan...

Daha bir sürü şey sayabilirim.

Karar verememek nasıldır bilir misiniz ? 

Bu kavrama biraz abartılı bakarsak Araf'ta kalmak gibidir de diyebiliriz

Bir yerde sıkışıp kalırsınız, sadece izlersiniz 

İzlemek, uzaklardan izlemek, 

Yaşama karışamamak,

Hayata devam edememek 

Yol ayrımında öylece beklemek... 

İşte bu noktada anlıyorsun : aslında hayat dediğimiz kavram seçimlerden oluşuyor

Seçim yapmıyorsan duruyorsun demektir ve durmak ise seni yavaş yavaş kemirir.

Durmayacaksın!

İster doğru yönde ol ister yanlış 

Unutma ki hayatın formülü yok.

Bu yüzden elde tek kalanı, yani deneme yanılma yöntemini kullanacaksın.

Hapis

Yüzüne baktım.
Yüzünde iki kara delik vardı.
Baktıkça dibini görmeye çalıştım
Ama dibi sonsuzluğa gidiyordu.
Ben baktıkça derinleşiyordu.
Kaçmam gerektiğini biliyordum.

Daha fazla derinlere gitmemem gerekiyordu.
Kaçacaktım...

Ama kaybolmuş olabilirdim.

'kaybolma'
Yalnız , yanında hiç bir kelime olmadan söylemek bile korkutucu
Küçükken bir kere kaybolmuştum:
Annemi bir daha bulamayacağım diye
Çok korkmuştum,
Çok ağlamıştım.
Şimdi de korkuyordum.
Kendimi bulamayacak mıydım?
Yine mi ağlayacaktım?
Ağlamak istemiyordum

Kaçmak istiyordum.
Ama bu bir büyüydü sanki .
Kaçamıyordum.

Ayaklarım kımıldamıyordu
Şimdi ne olacaktı ?
Yapacak bir şey olmalıydı.
Sadece çırpındım...

Sonra bir baktım ki
Yapacak bir şey kalmamış.
Müebbet hapis kararı verilen adam olmuşum artık.

Şimdi
Burada tek yaptığım şey düşünmek,
Suçumu düşünmek...

DEDE...

dedeciğim seni çok özledim.

bana dedesinin demeni en çok.

senin yanında büyümememe  rağmen
acım, sana duyduğum özlem çok büyük

evimizdeki anıların

sanki kapıdan çıkıp gelecekmişsin gibi 

hele yalnız kalınca daha da artıyor yüreğimdeki sıkıntı

daha derin hissediyorum yokluğunu

içimdeki o acıyı...

acım belki hafifler zamanla
ama anılarımızı hiç unutmayacağım

seni ,

o hayat dolu enerjini,

yaptığın muzırlıkları

ve o anki yeşil gözlerindeki parlamayı,

küçük bir çocuk gibi davranışlarını 

bize duyduğun o sevgiyi,

bizi güldürmeye çalışmalarını,

balık avlamaya duyduğun o aşkı,

teknene evladın gibi bakmanı

sahi teknen ne yapacak şimdi 

kim senin kadar iyi bakabilir ki ona ?

kim senin kadar bağlanabilir ki ona ?

kimse, hiç kimse...

tekneni boş ver de
ben ne yapacağım
senin resimlerine bile bakamıyorum
tam bakarken göz yaşlarım seni görmemi engelliyor
resimleri de geç bir sürü de video n var
resimlere bakabildiğim zaman onları da izlemeyi deneyeceğim
çok zor olsa da deneyeceğim.
resimlerden başka gözlerimi dolduran şey de
o artık dilinde özlü söz olmuş kendine has kalıpların
onları biz de kullanıyoruz biliyor musun?
kullanınca gözlerimiz dolu dolu oluyor


bir de neyi hiç unutmayacağım biliyor musun ?
o geceyi,
o son gece dolu dolu olmuş iri yeşil gözlerinle bana elveda der gibi bakmanı.

ACI

Konuşamıyorum,
İçimdekiler büyüyor,
Dışarı çıkamıyor,
Sadece boğazıma kadar geliyor ve orada düğümleniyor.
Çalışıyorum içimdeki acıyı biraz eksiltmek istiyorum
Ama sadece gözyaşlarım eksiliyor.
Kaç gündür gözyaşlarım eksildi ve o eksildikçe göğsümdeki yanma arttı.
Nereye kadar artacak?
Biliyorum belirli bir zamandan sonra yanma da hafifleyecek
Ama
Bu iyi mi kötü mü bilmiyorum.

Unutmak..
Hafızamızdan bazı şeylerin silinmesi,
Acının silinmesi
İyi bir şey gibi ama...
Ya sonra ne olacak?
Unuttuğun kişiye karşı suçluluk duygusu oluşacak mı?
O duygu da bir bebek gibi büyüyecek mi?