Mutluluk peşinde koşuyoruz hepimiz verdiğimiz kararlar mutlu olmak
için
ama sen kendini tanımıyorsun nasıl mutlu
olacağını bilmiyorsun çünkü mutluluğun formülü yok.
Karar vermekten korkuyor, ömrünün karar verememekle geçtiğini ve
hiçbir şey yapamadan zamanının tükeneceğini hissediyorsun.
Karar verme noktasına geldiğinde ne
yapacağını gerçekten bilmiyorsun, çoğunlukla karar verememekten süren doluyor
ve cevap hakkın olmuyor diğer bir seçenekte ise yanlış karar verdim mi diye debelenmekten
kendini alamıyorsun.
Dönüp baktığında geçmişe, çok mutlu anların oldu, şimdi karar
vermemek için o anıları düşünerek ve o anlara dönemeyerek moralini bozuyorsun bir
güzel.
Hayata karşı dimdik mutlu durmayı bu ara hiç beceremiyor, hep düşünüyor,
hep kendini yargılıyorsun.
Söylesene seni yargılayanlara karşı bu kadar kızgın olduğun halde
kendine bu acımasızlığı neden yapıyorsun?
Hayat sana nasıl davranıyorsa sen ona ayak
uydurmalı, önüne çıkardıklarıyla mutlu olmayı, senden aldıklarıyla sızlanmak
yerine ne güzeldi, bitti, ama ben bitmedim demelisin.
